CZĘŚĆ III. ZASOBY ORAZ STAN CZYSTOŚCI WÓD

7. Ochrona wód w świetle wymagań Unii Europejskiejh
  
     Polityka walki z zanieczyszczeniem wody jest najstarszą i najpełniejszą dziedziną w ramach działań na rzecz ochrony środowiska UE. Począwszy od 1975 r. przyjęto ponad 30 dyrektyw lub decyzji odnoszących się do zanieczyszczenia zarówno wody słodkiej, jak i morskiej. Ważne dyrektywy zostały przyjęte nie tak dawno. Dyrektywa o oczyszczaniu ścieków komunalnych została przyjęta w 1991 r. 
     Państwa członkowskie Wspólnoty mają zapewnić, aby ścieki komunalne przed zrzutem do odbiornika były oczyszczone. Wymagania wobec ścieków odprowadzanych z oczyszczalni komunalnych zależą od wielkości aglomeracji i wrażliwości odbiornika na eutrofizację. W świetle dyrektywy 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dot. oczyszczania ścieków komunalnych, "aglomeracja" oznacza teren, gdzie zaludnienie i/lub działalność gospodarcza są wystarczająco skoncentrowane, aby ścieki komunalne były zbierane i przekazywane do oczyszczalni ścieków komunalnych lub do końcowego punktu zrzutu. Natomiast "eutrofizacja" oznacza wzbogacanie wody substancjami odżywczymi, szczególnie związkami azotu i/lub fosforu, powodującymi przyspieszony wzrost glonów i wyższych form życia roślinnego, co jest przyczyną niepożądanych zakłóceń równowagi biologicznej wśród organizmów żyjących w wodzie oraz jakości przedmiotowych wód. Zaliczenia poszczególnych zlewni do odbiorników wrażliwych lub mniej wrażliwych dokonują poszczególne państwa członkowskie Unii. W państwach Wspólnoty nie więcej niż 30% terytorium danego kraju zakwalifikowane jest do odbiorników mniej wrażliwych. W Polsce Ministerstwo Środowiska prowadzi kwalifikację zlewni pod względem ich wrażliwości. Odpowiedni akt prawny, np. w formie rozporządzenia, będzie normował sprawy odprowadzania ścieków do odbiorników wrażliwych i mniej wrażliwych. 
     Zgodnie z Dyrektywą 91/271/EWG o gromadzeniu i oczyszczaniu ścieków komunalnych, państwa członkowskie mogą odprowadzać ścieki do odbiorników mniej wrażliwych po spełnieniu warunków określonych w tabeli 62 lub wrażliwych po spełnieniu warunków określonych w tabeli 62 i tabeli 63. 
     Jeżeli zrzut ścieków odbywa się do odbiorników mniej wrażliwych, obowiązują maksymalne stężenia zanieczyszczeń lub minimalny procent redukcji poszczególnych wskaźników, zgodnie z tabelą 62. W wypadku gdy zrzut ścieków odbywa się do odbiorników wrażliwych obowiązują wówczas wymagania zawarte w tabeli 62 oraz dodatkowo w tabeli 63. 
     Specjalne wymagania wobec małych oczyszczalni ścieków 
     Dla zrzutu do wód słodkich z aglomeracji poniżej 2 tys. RLM oraz dla zrzutów do wód przybrzeżnych z aglomeracji poniżej 10 tys. RLM, wymagane jest oczyszczanie ścieków, ale bez sprecyzowanych parametrów. Oczyszczanie ma być "właściwe", co oznacza oczyszczanie ścieków komunalnych za pomocą jakiegokolwiek procesu i/lub systemu odprowadzania pozwalającego wodom, do których odprowadzane są ścieki, spełnić odpowiednie role w zakresie jakości oraz innych wymagań zawartych w przepisach dyrektywy 91/271/EWG i w przepisach innych odpowiednich dyrektyw UE. 
     Wyjątki od warunków 
     Dla zrzutów do odbiorników wrażliwych:
       - jeśli można wykazać, że redukcja łącznego ładunku dopływającego do danego odbiornika wrażliwego wynosi przynajmniej 75% dla azotu i 75% dla fosforu nie stosuje się wymagań wobec poszczególnych oczyszczalni z tabeli 63. W praktyce kilka oczyszczalni z wysokoefektywnym usuwaniem biogenów może na tyle podnieść procentowy wskaźnik usuwania biogenów, że stworzy to warunki do funkcjonowania pojedynczych dwustopniowych oczyszczalni ścieków,
       - jeżeli można wykazać, że tylko jeden ze wskaźników z tabeli 63 (azot lub fosfor) ma negatywny wpływ na eutrofizację odbiornika, stosuje się wymagania redukcji tylko wobec tego wskaźnika. W praktyce sprowadza się to do budowy układu do chemicznego strącania fosforu lub tylko denitryfikacji ścieków, a nie budowy obu tych układów. .