CZĘŚĆ V. ZAGROŻENIE ŚRODOWISKA HAŁASEM

2. Monitoring hałasu komunikacyjnego

Droga krajowa nr 7
Przy głównej trasie komunikacyjnej jaką jest droga krajowa nr 7 relacji Gdańsk-Warszawa-Radom-Kielce-Kraków-Chyżne dwukrotnie wykonywano pomiary natężenia hałasu. Badania te włączone są do ogólnopolskiej sieci monitorowania hałasu drogowego koordynowanej przez Instytut Ochrony Środowiska w Warszawie. W związku z nowym podziałem administracyjnym kraju długość trasy w województwie świętokrzyskim uległa zmniejszeniu o 26,8 km. Pomiary hałasu wykonywane są na całej trasie, wynoszącej w granicach regionu 92,7 km. Do badań wytyczonych zostało 11 odcinków pomiarowych, przy czym punkty pomiarowe usytuowane są w dwóch odległościach: 1 m od krawędzi jezdni oraz przy pierwszej linii zabudowy (rys.79).

Przeprowadzone w 1999 roku badania wskazują, że średni poziom hałasu na tej trasie, przy jezdni osiąga wartość 75 dB, natomiast na pierwszej linii zabudowy - 69,9 dB. Z odniesienia wyników pomiarów do poszczególnych odcinków drogi wynika, że hałas na całej długości trasy, w bezpośrednim sąsiedztwie jezdni nie tylko przekracza dopuszczalną normę przyjętą na poziomie 60 dB, ale wszędzie wynosi ponad 70,1 dB, a na 7 odcinkach nawet przekracza poziom 75 dB. Znacznie korzystniejsze warunki akustyczne występują na pierwszej linii zabudowy, ponieważ wielkość hałasu w żadnym z punktów nie przekracza 75 dB, w zakresie hałasu 65,1-70,0 dB znajduje się 64% długości badanej drogi, a 36% w przedziale 70,1-75,0 dB. Dane te wyrażane wskaźnikiem "W" (procentowy stosunek trasy komunikacyjnej o długości Lx i poziomie LAx, do długości całej drogi na której wykonano pomiary) przedstawiono w tabeli 67.
W porównaniu z wynikami badań z 1998 roku sytuacja na tej trasie uległa pewnej poprawie, zwłaszcza w odniesieniu do poziomu hałasu w bezpośrednim sąsiedztwie drogi, gdzie odnotowano spadek wskaźnika "W" ze 100% do 68% w zakresie hałasu >75dB. Na pierwszej linii zabudowy wskaźnik ten zmniejszył się również o 23% w przedziale hałasu 70,1-75,0 dB, jednocześnie więcej terenów znalazło się w zasięgu hałasu o nieco niższym poziomie tj. w przedziale 65,0-70,0 dB.
Dla zobrazowania trendów zmian, jakie zachodzą w ostatnich latach w zakresie kształtowania się klimatu akustycznego przy omawianej trasie, w tabeli 68 zestawiono wyniki pomiarów poziomu hałasu wykonane w poszczególnych punktach w 1996 i 1999 roku.
Z przedstawionych w tabeli wyników pomiarów wynika, że w zasadzie nie zmienia się natężenie hałasu mierzone w bezpośrednim sąsiedztwie drogi. Przeciętny poziom hałasu w roku 1996 wyniósł 75,5 dB, a w roku 1999 - 75,0 dB. Zwiększa się natomiast hałas na pierwszej linii zabudowy. Na każdym odcinku drogi występuje wzrost jego natężenia. Przeciętny poziom hałasu w roku 1999 wyniósł 69,9 dB i w porównaniu do roku 1996 zwiększył się o 5 dB (poprzednio wynosił 64,9 dB).
Powyższe dowodzi, że obszary zabudowane położone przy tej trasie w znacznym stopniu są obciążone ponadnormatywnym hałasem, a skala zagrożeń z tym związanych na przestrzeni ostatnich lat zwiększyła się.