CZĘŚĆ IV. GOSPODARKA ODPADAMI

4. Odpady komunalne

Do kategorii odpadów komunalnych zalicza się odpady stałe i ciekłe powstające w gospodarstwach domowych, w obiektach użyteczności publicznej i obsługi ludności, w pomieszczeniach użytkowanych na cele biurowe lub socjalne, nieczystości płynne gromadzone w zbiornikach bezodpływowych, porzucone wraki pojazdów mechanicznych oraz odpady uliczne, z wyjątkiem odpadów niebezpiecznych. Do odpadów komunalnych zalicza się również odpady, które ze względu na swój skład i charakter podobne są do komunalnych. W przeciwieństwie do innych odpadów nie podlegają one reglamentacji - nie jest wymagane zezwolenie na ich wytwarzanie oraz uzgadnianie sposobu ich usuwania i zagospodarowania.
Zadania związane z racjonalnym gospodarowaniem odpadami komunalnymi realizowane są przez gminę zgodnie z zasadami określonymi w przepisach o utrzymaniu czystości i porządku w gminach i według przyjętego przez radę gminy programu ochrony środowiska. Najczęściej występującym sposobem zagospodarowywania odpadów komunalnych jest deponowanie ich na wysypiskach, często nie spełniających wymagań z zakresu ochrony środowiska. Zdeponowane na takim wysypisku odpady powodują negatywne skutki dla wszystkich jego elementów, w tym głównie wody i gleby. Ponadto powstawanie dużych ilości tych odpadów wymusza przeznaczanie znacznych powierzchni gruntów pod budowę wysypisk.

W 1999 roku w województwie świętokrzyskim eksploatowano 45 wysypisk odpadów komunalnych, zajmujących łączną powierzchnię 87,1 ha. Wysypiska te najczęściej lokalizowane są na nieużytkach lub słabych użytkach rolnych i leśnych, w różnego rodzaju wyrobiskach piasku, żwiru bądź w wąwozach i jarach. Na 45 czynnych wysypisk 28 nie posiada żadnego zabezpieczenia podłoża, a w odniesieniu do 26 brak jest odprowadzenia odcieków.
Tylko na 2 wysypiskach warstwę ochronną stanowi geomembrana, na 4 folia z tworzywa sztucznego, 1 wysypisko izolowane jest asfaltem, a pozostałe 10 posiada naturalną warstwę izolacyjną (glina, iły, gips). W 8 obiektach zastosowany został drenaż pod złożem, 1 wysypisko posiada sieć kanalizacyjną ze zbiornikiem bezodpływowym, a 10 obiektów ma rowy opaskowe, zbiorniki i kolektory do odbioru odcieków. W wyniku biochemicznego rozkładu substancji organicznej powstają toksyczne związki, które w niezabezpieczonym wysypisku bardzo łatwo wymywane są w głąb profila glebowego i stanowią poważne zagrożenie dla wód gruntowych i gleby.

Większość czynnych wysypisk funkcjonuje na zasadach tymczasowości, bez wymaganych przepisami decyzji administracyjnych legalizujących ich stan prawny, a tym samym określających niezbędne rozwiązania techniczne oraz sposób eksploatacji składowiska. Przeprowadzone w 1999 r. przez WIOŚ kontrole na niektórych tego typu obiektach wykazały wiele nieprawidłowości. Według danych uzyskanych od jednostek administracyjnych, na wysypiska komunalne w roku 1999 przyjęto około 442 tys. Mg nie segregowanych odpadów, co dało na koniec roku łączne nagromadzenie około 8138 tys. Mg. W porównaniu z rokiem 1998 masa odpadów skierowana na tego typu obiekty zmniejszyła się o około 61 tys. Mg.
W celu zmniejszenia ilości odpadów kierowanych na wysypiska komunalne, a tym samym przedłużenia okresu ich eksploatacji, sukcesywnie wdrażany jest system recyklingu odpadów w poszczególnych gminach. Najczęściej już w miejscu ich powstawania, jak również na wysypisku prowadzony jest odzysk szkła, makulatury, plastiku, złomu jako surowców wtórnych. Selektywna zbiórka odpadów prowadzona była również w 1999 r. na terenie następujących gmin: Kielce, Ostrowiec Św. Jędrzejów, Staszów, Połaniec, Włoszczowa, Strawczyn, Łagów, Nowa Słupia, Bieliny, Górno, Masłów, Zagnańsk, Bodzentyn, Waśniów, Klimontów, Łączna, Skarżysko Kościelne, Kluczewsko, Tuczępy. Najlepsze efekty recyklingu i ilości zebranych surowców wtórnych uzyskały gminy wyszczególnione w tabeli 62.