|
|
ZLEWNIA OPATÓWKI
Zlewnia Opatówki leży we wschodniej części
województwa świętokrzyskiego w obrębie Wyżyny Sandomierskiej
(zwanej też Wyżyną Opatowską) oraz Niziny Nadwiślańskiej (w
ujściowym odcinku rzeki). Opatówka jest lewostronnym dopływem
Wisły o długości 51,5 km i powierzchni zlewni 281,5 km2, wpadającym
do niej w 281,9 km biegu. Jest ciekiem silnie erodującym,
charakteryzuje się wąskim, mocno wciętym korytem o dużym,
średnio 2% spadku podłużnym. Zlewnia rzeki jest mała o długości
40 km i średniej szerokości 10 km. Zasilana jest przez niewielkie
cieki stałe i okresowe, mokradła i źródła, wody opadowe.
Zalesienie zlewni jest znikome, stanowi zaledwie 1% czyli
około 3 km2 jej powierzchni. W związku z tym bilans wodny
jest niekorzystny, nie ma możliwości retencji, a wody zasilające
zlewnię spływają bezużytecznie, wywołując szkody erozyjne.
Największy odpływ obserwowano w okresach chłodnych (od listopada
do kwietnia).
Wyżyna Sandomierska stanowi geologiczne przedłużenie Gór Świętokrzyskich,
ale we wschodniej części na skały paleozoiczne są nałożone
osady morskie transgresji mioceńskiej. Najstarsze osady tworzące
te struktury pochodzą z kambru, a także z ordowiku, syluru,
dewonu i permu. Mezozoiczną otoczkę Gór Św. stanowią osady
triasu i jury. Osady trzeciorzędowe występują tylko we wschodniej
części zlewni.
W górnej części zlewni osady czwartorzędowe zalegają bezpośrednio
na skałach mezozoiczno - paleozoicznych, co było wynikiem
denudacji trzeciorzędowej. W plejstocenie obszary zlewni Opatówki
uległy dwukrotnemu zlodowaceniu, w czasie których powstały
dwa pokłady lessu. Grubość pokrywy lessowej jest obecnie silnie
zredukowana i nierównomierna, waha się od 0,5 m w Łukawie
do 24 m w okolicach Opatowa, Adamowa, Karwowa, Tudorowa i
Wilczyc. Na pozostałych terenach pokrywa lessowa jest średniej
grubości, a w dolnej części zlewni płytka i występuje sporadycznie.
|
|
|