|
|
Zlewnia NIDY
Lubrzanka o długości 33,6 km i powierzchni
zlewni 252,6 km2 uchodzi do Czarnej Nidy w 32,3 km jej biegu.
Źródła rzeki położone są na wschód od miejscowości Jaworze
koło Zagnańska. W początkowym odcinku płynie na południowy
- wschód, następnie od ujścia dopływu ze Św. Katarzyny zmienia
gwałtownie kierunek na południowy, tworząc malowniczy przełom
między Górą Radostową i Pasmem Masłowskim.
Bobrza ma źródła na wschód od m. Zachełmie. Płynie na zachód,
a następnie na wysokości miejscowości Ćmińsk zmienia kierunek
na południowy. Rzeka ma długość 48,9 km, powierzchnię zlewni
378,9 km2 i uchodzi do Czarnej Nidy w 9,3 km jej biegu. Do
najważniejszych jej dopływów lewobrzeżnych należą: uchodząca
w 16,4 km biegu Silnica (o długości 16,5 km) i Sufraganiec
(o długości 15,4 km, wpadający w 17,8 km). Jako źródłowy odcinek
Maskalisa (o długości całkowitej 21,6 km) przyjmuje się tzw.
dopływ z Buska. Rzeka ma zlewnię o powierzchni 168,0 km2,
wpada do Nidy w 13,3 km jej biegu. W dolnym odcinku Maskalis
zasila liczne stawy rybne.
Brzeźnica o długości 16,8 km ma źródła na terenie miasta Jędrzejów.
Zbiera wody z obszaru 98,0 km2 i płynąc w kierunku wschodnim
wpada do Nidy w 80,5 km jej biegu.
Mierzawa bierze początek na łąkach pod Brydzyniem (gm. Kozłów)
poza granicami naszego województwa. Całkowita długość rzeki
wynosi 59,6 km, a powierzchnia zlewni 563,6 km2. Rzeka ma
charakter nizinny, płynie w kierunku wschodnim i uchodzi do
Nidy w 61,9 km jej biegu. Zróżnicowana rzeźba i litologia
skał podłoża w zlewni Nidy rzutuje na przepuszczalność utworów
powierzchniowych, gęstość sieci rzecznej i kształtowanie się
odpływu. Najmniejszą gęstością sieci rzecznej odznaczają się
zlewnie położone w zachodniej części dorzecza Nidy (Białej
Nidy i Mierzawy), co związane jest ze znaczną przepuszczalnością
częściowo skrasowiałego podłoża. Znacznie gęstsza jest sieć
rzeczna w zlewni Czarnej Nidy, Lubrzanki, Bobrzy, Łososiny,
o czym decyduje słaba przepuszczalność niektórych skał paleozoicznych
na tym obszarze i większe opady. Najwyższym odpływem charakteryzują
się zlewnie położone w górnej części dorzecza, w rejonie Gór
Świętokrzyskich (zwłaszcza Belnianki). W obszarze tym występują
najwyższe opady, natomiast przepuszczalność podłoża jest słaba,
co łącznie ze znacznymi spadkami terenu sprzyja dużemu odpływowi
i małej retencji zlewni. Najniższy odpływ obserwowano w zlewni
Mierzawy ze względu na dogodne warunki infiltracji, wysoką
retencję zbiorników wód podziemnych oraz intensywne parowanie.
Na obszarze zlewni Nidy brak jest jezior naturalnych. Występują
tu zbiorniki sztuczne, powstałe przez spiętrzenie wód rzecznych.
Do większych zbiorników zaporowych należą: Cedzyna (na Lubrzance),
Borków (na Belniance), Małogoszcz (na Łososinie), Kielce (na
Silnicy), Pińczów (w starorzeczu Nidy), Wojciechów (na Pierzchniance),
Bolmin (na Hutce). Lokalnie występują dość duże skupienia
stawów naturalnych, bądź sztucznych, wykorzystywanych do hodowli
ryb np. w dorzeczu Białej Nidy (Lasochów, Radków, Oksa, Chycza),
w zlewni Maskalisa (Szczerbaków, Strożyska).
|
|
|